ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΜΕ ΓΝΩΣΗ. ΑΥΤΟ (ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ) ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ.
Εχω γράψει σε παλαιότερο άρθρο μου “YOU CAN ONLY FIGHT THE WAY YOU PRACTICE” πως:
9. Αερόβια προπόνηση και νοοτροπία άθλησης. Οι σχολές πολεμικών τεχνών, σχεδόν στην πλειονότητά τους, επενδύουν τον μεγαλύτερο χρόνο του μαθήματος στην αερόβια προπόνηση κυρίως για την βελτίωση της καρδιαγγειακής ικανότητας.
Εναερόβια δουλεύουν συνήθως με αντιστάσεις, ή με ασκήσεις που παράγουν στους μυς γαλακτικό οξύ και όχι με βάση τον αγαλακτικό μηχανισμό παραγωγής μυικής ενέργειας, όπου είναι και το συνηθέστερο που συμβαίνει στη μάχη.
Επίσης σχεδόν καθολικά, ακολουθούν την διαδικασία του λεγόμενου “ζεστάματος”. (Θεωρώ πως έχει υπερνικήσει ο ρόλος του προπονητή, αυτόν του Εκπαιδευτή)
Ζέσταμα, σημαίνει προετοιμασία για εκγύμναση. Σε μια αληθινή συμπλοκή, η λέξη και η έννοια της προετοιμασίας είναι παντελώς άγνωστη.
Ο αμυνόμενος καλείται να αντιδράσει χωρίς να έχουν προηγηθεί μαλακές διατάσεις που βοηθούν τους μυς να αποκτήσουν ευλυγισία.
Ο νευρομυικός συντονισμός είναι εντελώς απροετοίμαστος. Η ικανότητα των μυών να χρησιμοποιήσουν οξυγόνο είναι μειωμένη. Η θερμοκρασία του σώματος επίσης.
Δεν θα αναφερθώ στο μειονέκτημα για την αυτοάμυνα, της συγκεκριμένης ένδυσης, (πόσο μάλλον της παραδοσιακής στολής) γιατί είναι ένα ευαίσθητο και ποικιλόμορφο κομμάτι που χρειάζεται πολύς χώρος για να αναπτυχθεί.
10. “Προπονήσου σκληρά” Επίσης πάρα πολλές σχολές επενδύουν σε αυτό το motto, για πολλές δε, αποτελεί την ναυαρχίδα τους. Είναι γεγονός πως οι περισσότεροι μαθητές είναι ευχαριστημένοι μετά από μια κουραστική προπόνηση, και φυσικά κανείς δεν αμφισβητεί τα οφέλη της έντασης στην εκγύμναση.
Η καταβολή του μέγιστου των ψυχικών και σωματικών δυνάμεων, είναι ένα εξαιρετικό τεστ για τον ασκούμενο, ώστε να συνειδητοποιήσει πόσο το θέλει, και το ζητούμενο πολλών δασκάλων.
Ωστόσο, πιστεύω στο motto που λέει. Προπονήσου κατάλληλα. Θεωρώ πως ο μεγάλος όγκος προπόνησης, δεν είναι ωφέλιμος ούτε καν για τον αθλητή που έχει υψηλούς στόχους πρωταθλητισμού.
Πιστεύω στην εκπαίδευση που παράγει, μέγιστο αποτέλεσμα στον σύντομο χρόνο, και επιπλέον πρέπει να κατανοηθεί πως το δικαίωμα στην αυτοάμυνα, το έχουν όλες και όλοι.
Και οι παχύσαρκοι, και οι πολύ αδύνατοι, και οι αδύναμοι, και οι καπνιστές, και οι αγύμναστοι…
Οι σχολές πολεμικών τεχνών, δεν πρέπει να έχουν ως πρότυπο την φιλοσοφία Γυμναστηρίου ή αθλητικού προπονητηρίου. Πρέπει να είναι επικεντρωμένες και αφοσιωμένες (στα ανάλογα μαθήματα) στις αρχές που προάγουν οι πολεμικές τέχνες
Κι αυτό έρχεται μέσα από εκπαίδευση με βάση και πρωταρχικό σκοπό την γνώση.
«Γνώση είναι η μετεξέλιξη στον νου της καταγεγραμμένης πληροφορίας και εμπειρίας που παρέχει την εξοικείωση, την αντιληπτότητα και την κατανόηση των πραγμάτων και δίνει επιδεξιότητα και δυνατότητα καθοδήγησης στη λήψη αποφάσεων. Αποκτάται μέσω της εμπειρίας ή της εκπαίδευσης με την πρόσληψη πληροφορίας, την ανακάλυψη και τη μάθηση…» γράφει η βικιπαίδεια
Η πληροφορία είναι η αρχική συνήθως διαδικασία του εκπαιδευτή προς τον μαθητή. Αυτή η προκαταρκτική μετάδοση πρέπει να εμπεριέχει τα απαραίτητα στοιχεία, ώστε να μπορεί αφενός να ερμηνευτεί εύκολα, αφετέρου να είναι ικανή να επηρεάσει το δυναμικό σύστημα το οποίο είναι σε θέση να επεξεργαστεί ο μαθητής ώστε να κατανοηθεί σε πρώτο στάδιο.
Πίσω από κάθε κίνηση των πολεμικών τεχνών, υπάρχει το λεγόμενο pattern theory.
Το να δείξει ο εκπαιδευτής δίνοντας τη μεγαλύτερη βάση στο τρίπτυχο ένταση-δύναμη-ταχύτητα, δεν προσφέρει την δυνατότητα στον μαθητή να ταυτοποιήσει τη κρυφή ταυτότητα μεταβλητών με πραγματικά μεγέθη, και έτσι τη δέχεται ως αξίωμα χωρίς απόδειξη. Χρειάζεται θεωρητική ανάλυση και πρακτική τεκμηρίωση σε τέτοιο βαθμό που θα ενεργοποιήσει το λογικό του μαθητή. Η οποιαδήποτε κίνηση είναι ανεφάρμοστη αν ο μαθητής δεν την πιστέψει με τη λογική του.
Είναι επίσης σημαντική η σωστή απόδοση του γιατί, ώστε να ενεργοποιηθεί η αντίληψη του μαθητή κατά τη διδαχή, και να επέλθει ουσιαστικά η διαδικασία της σταδιακής απόκτησης γνώσης.
Η πληροφορία, ετυμολογικά αποτελείται από τις λέξεις «φέρω» και «πλήρης». Εδώ βοηθά η επεξήγηση του όρου στην αγγλική που είναι information, παρμένη από τη λατινική λέξη informare που σημαίνει “δίνω μορφή”. To να εκτελεί ο μαθητής μηχανικά μια κίνηση, χωρίς να μπορεί στην εξέλιξή του να εκφραστεί μέσα από αυτή, κάνοντάς τη δική του, δηλαδή δίνοντας τη μορφή του, βάση σωματότυπου, αντιληπτικότητας κλπ, στην ουσία οδηγεί σε ένα τέλμα που απλά επαναλαμβάνεται.
Ο Δάσκαλος, οφείλει να οδηγήσει τον μαθητή μέσω της δυναμικής αλληλοσυσχέτισης των μηνυμάτων της εμπειρίας που φέρει η επανάληψη, να μπορέσει με τη βοήθεια της νόησης και της διανοητικής ανάπτυξης που προσφέρουν οι πολεμικές τέχνες, να την μετεξελίξει σε βασική πηγή συνειδητής γνώσης.
Η γνώση μπορεί να αναφέρεται στη θεωρητική ή στην πρακτική κατανόηση ενός θέματος, να αφορά την επιδεξιότητα και την εξειδίκευση στο πρακτικό του μέρος, και να ακολουθεί λιγότερο ή περισσότερο την τυπικότητα και τη συστηματικότητα.
Το λεξικό της κοινής νεοελληνικής, γράφει ότι «γνώση είναι το αποτέλεσμα κάθε πνευματικής διαδικασίας για την κατανόηση της αντικειμενικής πραγματικότητας, είτε άμεσα με τις αισθήσεις είτε έμμεσα με την παρέμβαση του λογικού»
Είναι σημαντικό να τονιστεί πως, η κατανόηση είναι αποτέλεσμα γνώσης, μέσω της μάθησης και της εμπειρίας.
Μάθηση στις πολεμικές τέχνες, είναι η διαδικασία κατά την οποία ο μαθητής μέσω της δικής του δραστηριότητας (κατανόηση – εξάσκηση) σε συσχετισμό με την παράθεση του εκπαιδευτικού υλικού και την σωστή εφαρμογή γνωστικών διαδικασιών, αποκτά γνώσεις – δεξιότητες και ικανότητες που βοηθούν στην δική του προσωπική ωρίμανση και ανάπτυξη και τελικά στην συνειδητή ένταξη του στον χώρο μας. Αυτή η διαδικασία δεν έχει τέλος. Εξελίσσεται συνεχώς όσο ο μαθητής υπηρετεί τις πολεμικές τέχνες.
Η μάθηση πρέπει να διακρίνεται από την ποιότητά της, (Δλδ από το είδος των γνώσεων που παρέχονται και των δεξιοτήτων που αποκτιούνται) την ποσότητά της (δλδ το όλον των εφοδίων που είναι απαραίτητα σε σχέση με τον τον χρόνο που δαπανείται για την απόκτησή τους) και την σταθερότητα της (δλδ την διάρκεια διατήρησης και του επιπέδου αφομοίωσης των γνώσεων)
Εάν λάβουμε ως δεδομένο (ΔΕΝ είναι) πως ο μαθητής προερχόμενος στη σχολή, έχει θέληση για μάθηση, πρέπει να σταθούμε στο επίπεδο ικανότητας του κάθε μαθητή για μάθηση, αλλά και στην δημιουργία των απαραίτητων συνθηκών για μάθηση, όπως και στην απαραίτητη επανάληψη και σωστού τρόπου χρήσης αυτών που μαθεύτηκαν.
Εάν η στόχευση στη μάθηση, είναι στη διαδικασία κωδικοποίησης των κινήσεων ώστε μέσω της επανάληψης να μπορούν να εφαρμοστούν φυσικά, εξαιτίας της ενστικτώδους αντίδρασης και δεν σταθούμε στους τρόπους που γεννούν αντιδράσεις μέσω της πολυποίκιλης επανατροφοδότησης και της ουσιώδους κατανόησης, δεν θα επιτευχθεί το ζητούμενο την στιγμή που θα είναι απαραίτητο (Αυτοάμυνα ή μάχη για επιβίωση)
Εξάλλου στις πολεμικές τέχνες, μια από τις βασικές μορφές μάθησης είναι και οι ψυχοκινητικοί στόχοι. (δλδ αυτοί που αναφέρονται σε μυϊκές – κινητικές δραστηριότητες μέσω των σωματικών δεξιοτήτων και του νευρομυϊκού συντονισμού)
Αν λάβουμε υπόψη μας, πως οι βασικοί νόμοι της μάθησης (και) στις πολεμικές τέχνες, είναι:
- Ο Νόμος της άσκησης: αναπτύσσεται μεταξύ ερεθίσματος και αντίδρασης, ισχυροποιείται με την επανάληψη,
- Ο Νόμος του αποτελέσματος: συμπληρώνει το νόμο της άσκησης, ισχυροποιεί το δεσμό ερεθίσματος-αντίδρασης,
- Ο Νόμος της αφομοίωσης: εξαιρεί τη σημασία της πάγιας σχετικής εμπειρίας στην κατάκτηση του αντικειμένου διδασκαλία
- Ο Νόμος της κατανόησης: το αποτέλεσμα της γνώσης, μέσω της επεξήγησης στη μάθηση και της εμπειρίας
και τους αποδεχτούμε – τουλάχιστον στη βάση τους- ως έχουν, τότε ο Δάσκαλος έρχεται αντιμέτωπος με τον όρο εκπαίδευση και την βαθιά σημασία της έννοιάς του.
Μιχάλης Κοσσυβάκης
Εκπαιδευτής ένοπλης και άοπλης μάχης.
Συνεχίζεται ΕΔΩ
Tag:Martial Arts, Self Defense